Help je kind zijn lichaam, gedachten en emoties reguleren.

Je kind bevindt zich het liefst in een veilige, rustige en kalme toestand. Dit wordt ook wel homeostase genoemd. Bij stress, ziekte en gevaar verandert de staat van je kind. Je kind wilt het liefst weer terug naar de originele toestand en slaat daarom alarm, door bijvoorbeeld te gaan huilen. Dit alarm is een trigger voor de verzorger om voor het kind te gaan zorgen en hem of haar in zijn behoeften te voorzien. Als het kind voorzien is, zal hij weer terug gaan naar zijn rustige toestand, waarin hij zich verder kan ontwikkelen, groeien en sociale interactie met anderen aan kan gaan. Alleen in een kalme toestand kan hij dit optimaal doen.

Baby’s worden hulpeloos geboren, zijn nog niet in staat hun lichaam (temperatuur, hartslag en meer), gedachten en emoties te reguleren en zijn hiervoor afhankelijk van anderen. Regulatie betekent letterlijk “regelmatig worden van”. Een manier om bijvoorbeeld je kind te helpen bij de regulatie van zijn lichaamstemperatuur is om hem of haar bij je te nemen en op je ontblote borst te leggen.

De biologische moeder, is door haar hormonen, de conceptie, zwangerschap en bevalling, fysisch en psychologisch, verbonden met haar kind. Hierdoor is zij beter in staat, dan anderen in het leven van het kind, om het kind te helpen reguleren. Zowel voor als na de geboorte wisselen zij stoffen en informatie met elkaar uit en hebben hier beide gezondheidsvoordeel van. Zo hebben vrouwen die borstvoeding geven minder kans op bepaalde vormen van borstkanker en zijn kinderen die borstvoeding krijgen beter in staat om ziektes te bestrijden en daardoor te overleven. Daarom spreken we van symbiotische regulatie. 

Door de hormonen is de moeder super alert voor de signalen van je kind en is zij in staat om zelfs te meest subtiele signalen op te vangen en hier op in te spelen. Het is alsof zij zijn of haar gedachten kan lezen. Doordat zij met elkaar verbonden zijn, wordt zijn honger letterlijk haar honger. 

Heb je wel eens gemerkt dat als je kind begint te huilen, dat de stress door je lijf giert en je het steeds moeilijker vindt om normaal na te denken en te functioneren? Alles in je vertelt je dat je voor je kind moet zorgen en deze reactie stopt pas wanneer je dit gedaan hebt. Andersom werkt het ook. Als de moeder rustig is, wordt haar kind ook rustig. Doordat jouw hartslag normaal klopt, je rustig adem haalt en ontspannen beweegt, gaat jouw kind zijn hartslag, ademhaling en spierspanning zich aanpassen aan die van jou. 

Fysieke nabijheid is belangrijk middel om de signalen van je kind op te kunnen vangen, daarom kan het fijn zijn om je kind de eerste maanden van zijn leven regelmatig te dragen. Daarnaast is lichamelijk contact in het algemeen een goede manier om je kind te troosten en te helpen zijn of haar emoties te reguleren. Lichamelijk contact zorgt er namelijk voor dat er oxytocine vrijkomt, zowel bij jou als je kind. Deze stof heeft een kalmerende werking en werkt cortisol, de stof die zorgt voor stress, tegen. 

Natuurlijk zijn ook anderen in staat om je kind te helpen reguleren. Echter ervaren zij minder hormonen en zijn zij niet op dezelfde manier als jij met je kind verbonden, waardoor zij minder goed in staat zijn om de subtiele signalen van je kind op te vangen en hier op in te spelen. Wanneer een kind door iemand anders gereguleerd wordt, spreken we van co-regulatie. 

Naarmate kinderen ouder worden, gaat de symbiotische regulatie steeds meer over op zelfregulatie en co-regulatie. Maar ook wij als volwassenen houden behoefte aan co-regulatie. Denk maar aan die ene vriendin bij wie je altijd op de schouder uit kan huilen. 

Wil je hier meer over weten? Lees dan het boek ‘Wat baby’s nodig hebben’ van Melanie Visscher.