Blog Post

Wat is natuurlijk ouderschap?

  • door Femke
  • 20 jan, 2019

"Opvoeden zoals de natuur het bedoeld heeft."

Natuurlijk ouderschap (NO) wordt gezien als een manier van opvoeden vanuit je gevoel. Vandaar dat het ook wel instinctief ouderschap genoemd wordt. Het is een manier van opvoeden die gebaseerd is op hoe de natuur het bedoeld heeft. Het is een manier die lijkt op hoe men vroeger opvoedde en zoals in sommige niet-Westerse culturen nog steeds opgevoed wordt. 

Centraal bij natuurlijk ouderschap staat het opbouwen van een goede band met je kind. Dit doe je door je kind goed te leren kennen en in te spelen op zijn of haar behoeften. Dr. Sears, de bedenker van Attachment parenting, heeft zeven uitgangspunten geformuleerd die ouders moeten helpen om deze band met hun kind op te bouwen.

De 7 B's zijn:

1. Bandvorming

2. Borstvoeding

3. Babydragen

4. Baby in bed

5. Begeleiding van een huilende baby

6. Balans en begrenzing

7. Behoedzaam omgaan met babytrainers


1. Bandvorming

De bandvorming tussen ouder en kind begint al na de conceptie. Een moeder die over haar buik wrijft of tegen haar kind praat, maakt contact met haar kind en is op die manier al bezig om een band met haar kind op te bouwen. Na de geboorte wordt hopelijk het kind bij haar op de borst gelegd en in de kraamweek spenderen zij alle uren van de dag met elkaar. Daarnaast helpen alle hormonen die de vrouw vrijmaakt tijdens haar zwangerschap, na de geboorte en bij de borstvoeding bij het opbouwen van deze band. In de maanden na de geboorte is het tevens van belang om dicht bij elkaar in de buurt blijven en samen tijd door te brengen. Zo kunnen ouder en kind elkaar leren kennen en leert de moeder in te spelen op de behoeften van haar kind.

2. Borstvoeding

Borstvoeding is de meest natuurlijke voeding die je kind kan krijgen. Borstvoeding is speciaal afgesteld op de behoeften van je kind en beschermt je kind tegen ziekten. Borstvoeding is niet alleen voeding maar ook een manier van troost en geborgenheid. Tijdens het voeden maken zowel ouder als kind hormonen aan die helpen bij het opbouwen van een band. Daarnaast is er veel lichamelijk en oogcontact wat van belang is voor de ontwikkeling van het kind. Ook vangt de moeder tijdens het voeden snel signalen op van haar kind. Attachment parenting is pro borstvoeding, maar niet anti-flesvoeding. Mocht je flesvoeding geven, probeer dan therapeutisch te voeden.

3. Babydragen

Baby's die gedragen worden huilen minder vaak en minder lang. Daarnaast zijn zij over het algemeen rustiger dan kinderen die niet gedragen worden. Dragen kan helpen bij baby's die veel huilen, baby's die last van reflux hebben of baby's die heupdysplasie hebben. Daarnaast is bij het dragen het kind vlakbij moeder waardoor zij makkelijk honger of andere signalen op kan vangen en hier snel op in kan spelen. Ook heeft de moeder haar handen vrij om iets anders te doen. Dragen is echter niet alleen voor moeders. Voor vaders  kan dragen een belangrijke rol spelen om zelf een band met hun kind op te bouwen of de moeder te ontlasten. 

4. Baby in bed

Een pasgeboren baby spendeert veel tijd met slapen. Door met je kind samen te slapen, spendeer je meer tijd met elkaar, leer je elkaar beter kennen en ben je er voor je kind zodra hij of zij je nodig heeft. Samen slapen kan inhouden dat je kind een een wieg of ledikant bij je op de kamer slaapt, in een co-sleeper naast je bed of bij jullie in bed. Zorg dat je bij bedsharing altijd rekening houdt met de veiligheidsrichtlijnen. 

5. Begeleiding van een huilende baby

Huilen wordt vanuit de attachment parenting gezien als een vorm van communicatie. Een pasgeboren kind is nog niet in staat om zich op een andere manier uit te drukken dan door te huilen. Het is dus ook nooit een manier om jouw te pesten. Het is van belang om op je kind te reageren, bijvoorbeeld door je kind op te pakken, te wiegen, te voeden of te verschonen. Jij als ouder zult moet ontdekken waar je kind behoefte aan heeft. Ook op latere leeftijd kan huilen manier zijn om frustratie of ongenoegen te uiten. Door op het huilen te reageren leert je kind dat jij er altijd zal zijn. Het reageren op huilen wordt vanuit attachment parenting niet als verwennen gezien. 

6. Balans en begrenzing

Een punt dat heel belangrijk is maar vaak over het hoofd gezien wordt is balans. Als ouder zul je op zoek moeten gaan naar balans in jullie gezin. Hierbij speelt niet alleen de behoefte van je kinderen een rol, maar ook je eigen behoeften als ouder. Jij staat op nummer 1 en niet jullie kinderen. Als je niet goed voor jezelf zorgt, kun je niet goed voor een ander zorgen. Zorg voor genoeg slaap, gezond eten, sociaal contact, beweging en een netwerk. Alhoewel kinderen vanuit natuurlijk ouderschap over het algemeen vrijer opgevoed worden, betekend dit niet dat er geen regels zijn. In alle huishouden gelden regels en alle kinderen hebben behoefte aan structuur. Wees consequent, maar ook flexibel ten opzichte van de behoeften van je kinderen. Leg je kind op bed wanneer hij of zij moe is en voed op verzoek. Voorkom dat onbelangrijke dingen een strijd worden en stel alleen grenzen wanneer je bereid bent om je er aan te houden en er naar te handelen. 

7. Behoedzaam omgaan met babytrainers

Adviezen zoals "laat maar huilen", "je moet volgens schema voeden" en "je moet je kind niet bij elke kik oppakken, want dan verwen je ze" passen niet binnen de visie van attachment parenting. Ze gaan tegen het volgen van de behoeften van je kind in. Je kind huilt namelijk niet om jou te pesten maar probeert met je te communiceren. Negeer je deze signalen, dan verliest je kind op den duur op zijn of haar eigen signalen te vertrouwen en verdwijnt het vertrouwen dat jij er als ouder altijd voor hem of haar bent. Daarnaast kun jij als ouder het vertrouwen verliezen dat jij weet wat het beste is voor jullie kind. Het zorgt voor een afstand in jullie relatie in plaats van dat het bijdraagt aan het opbouwen van een goede band. Volg in alle gevallen je eigen gevoel en ga op zoek naar andere ouders die opvoeden op een manier waarbij jij je prettig voelt. 

Is natuurlijk ouderschap hetzelfde als attachment parenting?

Ja en nee. Attachment parenting wordt in het Nederlands vrij vertaald als natuurlijk ouderschap, alhoewel de letterlijke vertaling "hechtend ouderschap" is. Voor mij is natuurlijk ouderschap een overkoepelende term waar meerdere opvoedingsideëen onder vallen die bij elkaar passen, bijvoorbeeld het continuüm concept en onvoorwaardelijk ouderschap. Attachment parenting is daarentegen een specifieke opvoedingswijze met bepaalde basisprincipes beschreven door dr. Sears. Deze opvoedingswijzen sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan. Er zijn echter vele manieren om invulling te geven aan natuurlijk ouderschap.

Let op. Attachment parenting en natuurlijk ouderschap worden vaak aangeduid met AP en NO.

Wil je meer weten over Attachment parenting, dan raad ik je aan om 'Het Attachment Parenting Boek' van Dr. Sears te lezen. 

door Femke 18 september 2020
In deze post vertel ik wat je allemaal nodig hebt om ook wasbaar te kunnen luieren op de opvang.
door Femke 12 september 2019
Je loopt met je kind in de supermarkt. Hij wilt een bepaalt snoepje en dat mag niet van jou. Vervolgens krijgt je kind vanuit het niets een enorme driftbui. Je bent overdonderd en weet even niet hoe je hiermee om moet gaan. 

Driftbuien zijn, net als bijten, een uiting van emoties en behoeften. Emoties en behoeften waar zij nog maar moeilijk mee om kunnen gaan en door een tekort aan taal onvoldoende kunnen uiten. Driftbuien zijn dan ook een onderdeel van de normale ontwikkeling op weg naar de groei tot volwassenheid. Het lastige aan driftbuien is dat ze vaak voorkomen op momenten dat je het net niet kunt gebruiken, bijvoorbeeld als je moe bent, ergens heen moet of in de supermarkt staat. Een deel van de driftbuien is te voorkomen door te zorgen dat jij en je kind uitgerust zijn, het niet al te druk is op een dag en door duidelijk te zijn, regels te stellen en deze consequent toe te passen. Probeer op de andere momenten te denk aan deze tips.

1. Blijf kalm
Je kind is overweldigd door emoties en heeft het even moeilijk. Het beste wat je kunt doen is zelf rustig blijven. Door verdrietig, boos of afkeurend te reageren, wordt het niet beter en soms alleen maar erger. Je kind doet dit niet om jou te pesten, maar hij heeft je nodig om hem te helpen zijn emoties te reguleren. Dit kun je het beste doen door zelf kalm te blijven.

2. Het is niet persoonlijk
Je kind kan tijdens een driftbui van alles zeggen: "Jij bent stom", "Ik hou niet meer van jou" en "Ik mag ook nooit iets". Of in het ergste geval zeggen ze iets in de trant van: "Dit is kindermishandeling", terwijl de rest van de supermarkt mee staat te luisteren. Niet erg fijn natuurlijk, maar weet dat je kind spreekt vanuit emotie. Ook al zegt je kind zulke dingen, hij meent het niet en heeft er achteraf spijt van (ook al vindt hij het nog waarschijnlijk moeilijk om echt sorry te zeggen). Het helpt niet om je deze woorden aan te trekken. Ga op een rustig moment met je kind in gesprek aan laat weten dat jij het niet fijn vindt om deze woorden te horen.
door Femke 11 september 2019

Je bent in gesprek met een andere ouder, let even niet op en hebt alweer een rij tanden in je arm staan. Je voelt de boze gevoelens al in je opborrelen en voelt dat je kind een grens overgaat. Nu ben je er klaar mee! 

Haal diep adem en de lees de volgende vijf tips over hoe je ermee om kunt gaan als je kind jou bijt. 

 

1. Het is een fase

In bepaalde levensfases hoort bijten bij de normale ontwikkeling. Tussen de twee en vier jaar komt bijtgedrag, net als slaan, regelmatig voor (meestal met een piek rond de drie jaar oud). Dit betekent niet dat het gewenst is, maar wel dat je het kunt verwachten. Acceptatie is dan ook je beste vriend. Het maakt namelijk onderdeel uit van de ontwikkeling van je kind. Je kind is nog niet goed in staat om zijn emoties te reguleren en uit dit op een, voor ons, vreemde manier. Je kunt je kind op de volgende manieren helpen.


2. Voorkom dat je kind je kan bijten

Ook hier geldt: voorkomen is beter dan genezen. Meestal heeft je kind je al een aantal keer gebeten, voordat het echt een probleem aan het worden is. Misschien heb je al gemerkt dat je kind het alleen op bepaalde momenten doet en misschien zie of voel je het zelfs al aan komen.

Het is niet oké als je kind zichzelf, anderen of zijn omgeving pijn doet. Wilt je kind je bijten, houdt hem of haar tegen en zeg: “Ik ga je helpen, want je mag anderen niet bijten”. Natuurlijk is het beter om het te voorkomen door op tijd te reageren op zijn behoefte of een alternatief te bieden. Wil je er iets aan doen, dan is het wel belangrijk om te weten waar het gedrag vandaan komt.

Meer posts
Share by: